آلودگی میکروبی و بدنبال آن رشد میکروب ها، زمان ماندگاری ماده غذایی را کاهش داده و ریسک بیماریهای ناشی از غذا را افزایش می دهند. فرآوری حرارتی، خشک کردن، منجمد کردن، سرد کردن، اشعه دادن، اضافه کردن مواد ضد میکروبی و نمک از روشهای سنتی محافظت مواد غذائی محسوب می شوند. بسته بندی های ضد میکروبی شیوه جدید نگهداری مواد غذایی است که روشی نوید بخش در بسته بندی برخی از مواد غذایی خصوصا گوشت و محصولات گوشتی بوده است. غذاهای گوشتی به علت دستکاری در حین فرآوری دچار آلودگی بالائی می شوند و به همین علت تلاش زیادی صورت گرفته است که با اسپری و یا قطره های ضد میکروبی ایمنی گوشت را افزایش دهند و فساد را به تاخیر بیندازند. مواد ضد میکروبی استفاده شده در بسته بندی، باید فاز تاخیر میکروارگانیسم را افزایش دهند و فاز رشد آنها را کاهش دهند تا بتوانند زمان نگهداری و ایمنی محصول را افزایش دهند. برای داشتن فعالیت ضد میکروبی، ماده ضد میکروبی ممکن است بسته بندی را بپوشاند، در آن گنجانده شود، بی حرکت شود و یا با ماده بسته بندی ترکیب شود. آنهیدریدها، الکل ها، باکتریوسین ها، مقیدکننده ها، آنزیم ها، اسیدهای ارگانیک و پلی ساکاریدها مثالهایی از مواد ضد میکروبی استفاده شده در بسته بندی مواد غذایی می باشند. مواد ضد میکروبی تجاری به فرم کنسانتره، عصاره، اجزای مخلوط شده و یا فیلم استفاده می شوند. بسته بندی ضد میکروبی از لحاظ تجاری موفقیت کمی داشته اند.